AĞLATAN MEKTUP

Merhaba kardeşim; biliyor musun bir yanım kırık, bir yanım paramparça, bir yanım yangın yeri... Şu an bulunduğum yer dar geliyor. Kalkıp gitmek istiyorum, sağa sola yürüyorum anlamsızca. Nefes almam güçleşiyor gittikçe. Sana bu satırları yazarken ellerim titriyor desem inanmazsın belki de... Nelere göğüs gerdik, neler için savaştık, kaç kez tartıştık, kaç kez küstük ama hep bir şey vardı bizi bir arada tutan... Şimdi ne oldu da bana sırtını döndün? Yüzünü görmeyeli tam 5 ay oldu.

Ben yavaş yavaş kaybettim içimdeki çocuğu, kırıldım, uyumadım çoğu geceler...Yaşamak güzel şey diyorsam, sebebi evlatlarım, annem, babam, sendin.. Ama biliyor musun, hiç suçlamadım seni. Hep sevgisindendir, kıskançlığındandır, iyiliğimi istediği içindir, yanlış anlamıştır dedim ama artık kanayacak, kırılacak bir şey kalmamıştı bedenimde. Ya da hiçbir şeyi değiştirmeye gücüm yetmiyordu.

Biz nerde hata yaptık maalesef bilmiyorum, akıp gitmiş suların ardından ağlamak da ne işe yarar bilinmez ama madem konuşamıyoruz, ben de elimden gelen en iyi şeyi yapmayı, yazmayı istedim. Yazıp anlatmak, dökmek istedim içimdekileri. Hayat maalesef ki insana her zaman istediklerini vermiyor, ne yaparsan yap hep bir yerlerden bir açık veriyor yaşam ve bir düğüm gibi oturuyor yüreğine. Belki biz çok iyi birer abla-kardeş olamadık ama sende çok iyi bilirsin ki, sen benim gözümün nuru, yüreğimin titreyen telisin. Keşke tüm istediklerini yapmaya kudretim olsaydı inan bir saniye bile düşünmezdim.

Hatalar maalesef ki hayatın bir parçası. Gönül isterdi ki olmasaydı ama insan böyle olgunlaşıyor, yaşadığımız kötü hatıralar bizi büyütüyor… Ne garip, nasıl bir ironi değil mi? Ah benim küçüğüm! Nasılgöstermeli gerçekleri sana bilmem ki? Ben evden yıllar evvel evlenip gittikten sonra bambaşka bir dünya ile tanıştım ve emin ol ki bu dünya hiçte o bizim düşlediğimiz gibi değil… Hainlerle, kötülüklerle dolu…

Sana demem o ki canım kardeşim;

Aç gözlerini… Daha derinden bak şu dünyaya, şu karmaşaya… Başkalarının düşlerini değil, kendi hayallerini yaşa… Olduğun gibi ol… Adımlarını dikkatli at, herkese inanma ve güvenme, yüreğinden insan sevgisini de eksik etme! Şunu asla unutma ki, dünya da yıkılsa bizler her zaman senin yanında olacağız… Gücüm yettikçe, kolum uzandıkça omzunda olacak elim…

Senden tek isteğim, artık kaldır o yüreğinin perdelerini, biliyorum ki hayat acımasız… Sen kaldırmazsan o yırtıp atacak ve canın çok ama çok yanacak… Gel etme!Tut elimizden, tut ki daha güzel olsun hayat, daha yeşil, daha mavi baksın gök… Sen benim yüreğimin titreyen teli, gözümün ferisin. Şimdiye kadar dilim yetmedi bunları demeye ama dedim ya zararın neresinden dönsen kardır diye.

İnanma el sözüne..

Şunu bil ki seninle atan başka bir yürek daha var. Gel etme…………

Seni çok çok seven ablan…