Merhaba Değerli takipçilerim

İlk yazımda paylaştığım 1.Perde’nin bugün devamını sizlere sunacağım. Artık bebek insan büyüyüyor.

Bilinçli zihnimizin sıradan bir faaliyet olarak algıladığı büyüme herkeste aynı verimlilikte aynı yerden gerçekleşmiyor. Tabi zaman armutları olgunlaştırır, insanları değil.

Bazıları yaşadığı hayatın farkında , farkındalıklı , kendisine ve bütüne dürüst bir büyümeye yönlenirken ; bazıları ise bir selvi ağacının gölgesinde kendisine küçük bir sahne yaratır. Bu nedenledir ki hiç büyüyemez bedeni dışında.

Şöyle bir çevrenize , elinize kahvenizi alıp bakın. Yargısızca insanların ne konuştuklarına ve birbirleriyle  kurdukları kirli diyaloglara. Alt yapının görüldüğü bireylerde iletişim üst yapısı eksik, diğerlerini hiç saymıyorum bile. Hayat yemek, eğlenmek, giyinmekle tüketilmiş bir taçlı markası olan kahveden ibaret. İçilen kahve değil de boşluğun kutlaması sanki.

Bebek insanın ne hal aldığının sistem eleştirisi yerine nasıl bu hale geldiğini görmek gerek. Önce araba yarışındaki çocukluğu, kim yüksek not aldı diyen ebeveynleri, bir torpil ile kazandığı okullar, iyi bir şey düştüğünde aklına sınırlayan toplum.

Derin ve sosyolojik bir yara. Maksadım sapmatamakdeğil .Sadece aralayıp harekete geçmek. Sizinle birlikte adım adım hikayede bebek insanı –insan insana taşımak. Zor mu? Şuan içine düştüğümüz dönemde var olmak kadar zor değil!

Bugün size armağanım Nietzsche ‘’ Seni öldürmeyen şey güçlendirir.