NEDEN Mİ SEVİYORUM SENİ?

Chuck Palahniuk’a ait bir sözdü bu. “Neden seviyorum seni?” diye başlıyor ve ben de cevap vermek istiyorum.

Neden mi seviyorum seni?
Aslında bunu itiraf etmek hem çok kolay, hem çok zor.
Kendimi buluyorum sende çünkü. Kafamdaki soruların cevabını çözüyorum gözlerinin içinde.

Aklımdan düşünceler, içimden gemiler geçiyor. Her saat başı yeni bir vapura biniyorum. Rüzgar vurduğunda yüzüme, üşüyorum, yaşadığımın farkına varıyorum, seni düşünüyorum.

Neden mi seviyorum seni?

Güzel bir yüreğe sahip olduğun için, sözlerinde huzur bulduğum için seviyorum.

Kafamı karıştırdığın, beni bazen kızdırdığın, yeni şeyler düşünmeme sebep olduğun için seviyorum. Kendimi iyi hissettiğim için seviyorum. Tek bir cümlenle beni susturduğun için seviyorum. Aradan yıllar geçmiş, araya mesafeler de girmiş olsa, bu duyguyu hissetmek istediğimde, aklıma gelen tek kişinin sen olduğunu bildiğim için seviyorum.

İtiraflar kolay değildir, zorlar insanı ama söylediği zaman da rahatlatır, tuhaf bir huzur da verir kimi zaman. Hatalar, yanlışlar, kızgınlıklar, kırgınlıklar, hepsi bizim için. Hepsi yaşanıyor, hepsi geride kalıyor, öyle veya böyle, hepsini sadece belki de, ‘sevmek’ unutturuyor bize.

Neden mi seviyorum seni ?
Seni iyi tanıyorum. Yaşadıklarını biliyorum. Konuşmasan da, hiçbir şey söylemesen de, aklından geçenleri anlıyorum. Aklından geçenlerin içinde, ‘ben’ var mıyım, yok muyum, çok da umursamıyorum. Her şeyi umursamış olsam, böyle bir duygu oluşmazdı belki de, bilmiyorum.

Neden mi seviyorum seni?
İmkansız ve mucize arasında gidip geldiğim için seviyorum. İmkansız diye bir şey varsa, mucizelere inanmıyorum; mucizeler varsa, imkansız diye bir şey yoktur o zaman diyorum. Bu iki şeyi sende buluyorum.

Neden mi seviyorum seni?
Bu liste uzar gider, sayfalar dolusu yazı olur, anlatırım anlatırım bitiremem .
Belki de, bitmediği için seviyorumdur, ne dersin?

Neden mi seviyorum seni?
Beni umutlandıracak, daha güzel bir ihtimal yok da, ondan.
Sence?

Sayın Kıyak’a teşekkürlerimi bir borç bilirim