OKULLAR AÇILIYOR, PEKİ VELİLER VE ÖĞRENCİLER HAZIR MI?

OKULLAR AÇILIYOR, PEKİ VELİLER VE ÖĞRENCİLER HAZIR MI?

Her yıl bu aylarda yaşadığımız okulların açılması heyecanına çok az kaldı. Özellikle okula ilk kez gidecek olan çocuklarımızın heyecanı kaygıya dönüşmesin diye 1 hafta daha erken başlayan oryantasyon döneminin içerisindeyiz.

Hal böyle olunca binlerce ebeveynlerimiz okul heyecanını çocuklarımız ve öğretmenlerimizle beraber yaşıyor olabilirler. Aslında yazımıza başlamadan bir kavram karmaşasına değinmekte fayda görüyorum. Heyecan olumlu bir duygu iken heyecanın benzeri olan kaygı olumsuz bir duygudur. Örneğin sınav heyecanı değil sınav kaygısı yaşanır çünkü heyecan daha çok bize coşku veren bizi tetikleyen bir duygu iken kaygı birçok zaman bizi engelleyen, performansımızı düşüren ve konforumuzu bozan bir duygudur onun için ben okul heyecanı değil okul kaygısı kavramını kullanmanın daha doğru olduğunu düşünüyorum

(Kaygının seviyelerine göre bizim için avantajı ya da dezavantajı olabiliyor konusu var bir de ona bugün girmeyeceğim belki başka bir yazımızın konusu olabilir)

Gelgelelim okula ilk kez başlayacak çocuklarda yaşanan okul kaygısı ya da okul fobisi dediğimiz konuya. Öncelikle kıymetli velilerimiz bilmeli ki kaygı kendi başına ortaya çıkan bir şey değildir ya öğrenilir ya da başkalarından bulaşır. Örneğin siz herhangi bir konuda kaygılı bir ebeveynseniz çocuğunuz ilk etapta benzer konuya nötr de olsa bu kaygıyı sizden rahatlıkla öğrenebilir. Bunu yılan korkusu gibi düşünebilirsiniz, daha önce hiç yılan şeması olmayan bir çocuk yılandan korkmaz dahasına bazı afacanlarımız ona yaklaşıp kuyruğundan tutup evire çevire onunla oynayabilir. Ama çocuğunu o halde gören ebeveyn çığlıklar içerisinde çocuğuna koşar ve büyük bir kaygıyla çocuğunu o yılandan koparırsa çocuk da ağlamaya başlar ve çok korkunç bir şey yaptığını düşünür haliyle de korkmayı öğrenmiş olur. İşte böylece yılan korkusu ebeveynden de çocuğuna geçmiş oluverir.

Yukarıdaki örnekten yola çıkarak şöyle bir genellemek yapmak zannımca çok da yanlış olmayacaktır: Kaygılarımız/korkularımız ekseriyetle öğretilir hem de ebeveynlerimiz tarafından. Onun için herhangi bir çocuğumuz okul kaygısı ya da sınav kaygısı yaşıyorsa öncelikle velisiyle görüşmekte fayda vardır. Acaba bu kaygı veliden çocuğuna geçmiş olabilir mi? Annesi mükemmeliyetçi olan bir çocuğun sınav kaygısı yaşaması çok muhtemel bir şeydir. Babası yeni ortamlara girerken kaygılanan bir çocuğun da okula başlarken kaygılanması muhtemeldir.

Peki hoca bu kadar yazdın çizdin bize önerin nedir diyenler için (biz milletçe hap bilgi- kestirme çözümleri severiz çünki canım milletim ) önerim şudur:

Kıymetli velilerimiz çocukları adına okula ‘’uyum problemi yaşar mı acaba’’ diye kaygılanmasınlar. Kaygılanırlarsa da bunu kendi içlerinde yaşasınlar, bu istenmeyen duyguyu çocuğa atmasınlar lütfen. Yani çocuğun duygu ayarlarıyla oynamasınlar. Üzerlerine düşen görevi yerine getirsinler gerisini öğretmenlerine, çocuklarına bıraksınlar, bırakabilsinler. Çünkü kaygının en büyük tetikçileri güvensizlik ve kontrol çılgınlığıdır. Çocuğumuza ve öğretmenimize güvenmeli ve sınırımızda kalmalıyız.

ÇOCUĞUMUN OKUL KAYGISI OLDUĞUNU NASIL ANLARIM?

Kaygılı çocuk okula gitmekte isteksizlik, baş/karın ağrısı olduğunu dile getirme, ağlama, mutsuzluk, iştahsızlık, kusma belirtileri gösterebilir.

PEKİ EBEVEYN OLARAK KENDİMİN KAYGILI OLUP OLMADIĞIMI NASIL ANLARIM?

Çocuğunuz için aşırı endişeleniyorsanız, başına bir şey gelir mi? Ya düşüp bir yerini acıtırsa ya derslerini anlamaz başarısız olursa gibi kontrol edemediğiniz korkularınız var ise, çocuğunuzun sorumluluklarını sürekli siz yerine getiriyorsanız siz de yoğun kaygı yaşıyor olabilirsiniz. Bu durum hem sizin hem çocuğunuzun işlevselliğini etkileyecektir. Böyle bir durumda da uzman desteği almanız önerilir.

Son olarak çocuğunuzun okul kaygısı yaşadığını ya da kendi kaygılarınızın olduğunu gözlemlerseniz okulunuzun psikolojik danışmanıyla iletişime geçebilir ve yahut dışarıdan bir uzmandan destek alabilirsiniz, sizlere sağlıklı ve kaygısız günler diliyorum