Merhaba Değerli takipçilerim
Bebek insanımızı şimdi de hayata karıştıralım hep beraber. Uzun yıllar süren mesleki tecrübem başta kendim olmak üzere pek çok bebek insana tanıklık etti. Mühim olan zamanı gelince bebekliği geride bırakabilmektir. Belki de Yeldacatemenni diyebiliriz.
Doğduğu andan itibaren bağımlı ilişkilere mahkum kalmış, sözde modern toplumun büyümeyi ellerini avuşturarak beklediği hatta neşterlediği değerleri ile kadavra insan hayata karışır.
Biliyorum hayata karışmak ; sosyalleşmek anlamında hatta var oluş ihtiyaçları olarak öğretilmiş bir gerçeklik. Oysa bizim sahnelenen oyunumuzun 3. Perdesinde hayata karışmak ; karışıklık, kaos, kendiliğinden soyunmak anlamında.
Öyle değil midir ? Büyürüz ve bizi kollarını açmış üst noktaya taşıyan bilgilerle dolu bir toplum beklemez. Kelimeler öğreniriz ,kuralları daha iyi taşımak için. Duygularımızı ifade etmeyi geliştiririz daha iyi sobelenmek için. İçine düştüğümüz yer pek de hayal ettiğimiz gibi değildir. Mesela bir uçan karınca hayal ederiz.Önce kanatlarını kopartırlar sonra da bir daha düşünmemen, farklı birşeyler eylememen için kafanı.
Hayata karışmak büyük bir zırh ister. Öyle savunmasız , çırılçıplak çıkamazsın sokağa. Hem güzelliklerini koruman için hem de o heyecanı vurmasınlar diye maskelere de ihtiyaç duyabilirsin.
Bebek insan çocuk insana geçerken hayata da karışmış oldu böylelikle. Peki başına neler gelecek daha ? Bakalım haftaya hep beraber.
Bugün size armağanım Mevlana ‘’ Ne olursan ol , yine gel… ‘’